Na początku był Chaos – „Dzikusy. Francuskie Wesele”, Sabri Louatah

„Na początku był Chaos. (…) wielka otchłań, pełna siły twórczej i boskich nasieni, jakby jedna masa uporządkowana, ciężka i ciemna, mieszanina ziem, wody, ognia i powietrza.” Tak jak Parandowski przyrównał stworzenie świata do twórczego chaosu, tak i Sabri Louatah kreację świata Dzikusów oparł na chaotycznej i niejednorodnej mieszance czterech, przeciwległych sobie żywiołów. Francuskie wesele, tom pierwszy okrzykniętego we Francji mianem bestsellera cyklu to pełne pozornie bałaganiarskiego uroku otwarcie sagi rodzinnej, której podstawą wbrew pozorom nie są wyłącznie familijne perypetie.

Rodzina Narrusz to wielopokoleniowy klan pochodzenia algierskiego. Żyjącą w podparyskim Saint-Étienne rodzinę imigrantów prócz więzów krwi i pochodzenia, łączy wizja ważnej rodzinnej uroczystości – ślubu Slima i Kenzy. Rosnące podekscytowanie wynikające z przygotowań do tego niecodziennego wydarzenia miesza się z innym równie wiekopomnym zdarzeniem – wyborami prezydenckimi we Francji. Szawisz to pierwszy w historii państwa kandydat mniejszości narodowej, arabskiego pochodzenia. Co, prócz skrajnej ekscytacji, niepewności, rodzących się nadziei i niedowierzania łączy podstawową komórkę społeczną, jaką jest rodzina Narrusz z wydarzeniem na skalę państwową, wyborami prezydenckimi? Czy za zdenerwowaniem świadka pana młodego, Karima, tkwi wyłącznie młodzieńcza, wynikająca z braku doświadczenia i społecznego nieobycia trema? A może za fasadą rozdrażnienia i podenerwowania kryje się coś znacznie poważniejszego?

Na początku był Chaos. Wielobarwny wizerunek Dzikusów wyłania się z poplątanych, oderwanych od siebie, na pierwszy rzut oka niespójnych i nielogicznych scen, pogmatwanych wątków. Sabri Louatah w sposób impulsywny, rwany i żywiołowy maluje obraz, w którym to zróżnicowane kultury (począwszy od kabylskiej, poprzez marokańską czy algierską) ścierają się ze sobą oraz z kulturą europejską (w tym przypadku francuską) tworząc tym samym mieszankę niejednorodną i wybuchową. To właśnie ta narodowościowa i wyznaniowa niespójność oraz społeczna wielowarstwowość stały się kanwą, na której autor oparł historię klanu Narrusz.

Saga Louataha to opowieść nad wyraz sugestywna, pełna żywych i ekspresywnych obrazów. Hałas, gwar i chaos to trzy filary, na których pisarz oparł pierwszy tom serii. Targana gorączką przedślubnych przygotowań rodzina to niemal modelowa i stereotypowa ikona imigrantów: wielodzietna, wielopokoleniowa, hałaśliwa, gwarna i przekrzykująca się. To przykładny obraz rodziny między podziałami, która to walczyć musi z konfliktem pokoleń, interesów i skrajnie różnymi charakterami. To również klan, który zmuszony został szukać swojej narodowościowej tożsamości i przynależności.

Narracja Dzikusów przypomina telewizyjny zapping. Początkowo jawić może się jako niezorganizowana i niełatwa w odbiorze, za sprawą stylistycznej przystępności staje się jednak uzależniająca. Dzięki pospolitym zwrotom w języku arabskim i kabylskim powieść jest żywa i obrazowa. Migawki z życia klanu Narrusz nakładają się na siebie tworząc ekscentryczny, plastyczny portret wielopokoleniowej arabskiej rodziny.

Na bazie barwnej powieści obyczajowej oraz rodzącego się thrillera Sabri Louatah stworzył dobrze rokujące podwaliny solidnego, głębokiego cyklu. Choć początkowo przypomina on nieestetyczny bałagan, jego przekaz jest ewidentny: wielokulturowość i wynikające z niej problemy. Przez pryzmat rodu Narrusz, francuski pisarz odmalowuje portret całej, targanej społecznymi konfliktami Francji. Dzikusy to krzykliwe preludium do przekrojowej panoramy państwa heterogenicznego, w którym to polaryzacja społeczna prędzej czy później nabrać musi tempa, a konflikty wynikające z podziałów narodowościowych, kulturowych, religijnych i politycznych siłą rzeczy eskalują.

Tytuł: Dzikusy. Francuskie wesele
Autor: Sabri Louatah
Wydawnictwo: W.A.B.
Rok wydania: 2017
Ilość stron: 301
Tłumaczenie: Beata Geppert