Toksyczne relacje rodzinne – „Nasz chłopak”, Daniel Magariel

Nasz chłopak, debiutancka powieść Daniela Magariela, dotyczy głównie stosunków pomiędzy członkami rozbitej rodziny. Rozstanie i trudny rozwód rodziców, które generuje poważny kryzys i przedkłada się na relacje pomiędzy poszczególnymi jej członkami, stanowi trzon fabularny powieści. Magariel koncentruje się głównie na opisie relacji linii ojciec – matka, synowie – matka oraz synowie – ojciec, w sposób dosadny i niejednokrotnie brutalny ukazuje desperackie próby manipulacji dziećmi w imię „wyższego” celu, jakim jest zdobycie wyłączności do opieki nad nimi. Daniel Magariel nie traci czasu na kreowanie szerszego fabularnego kontekstu. Rzuca swoich bohaterów w samo epicentrum wojny, którą toczą.

Wojna owa rozgrywa się dwutorowo. Początkowo, przeciw matce, kiedy to ojcu zależy na wykluczeniu byłej żony z życia rodzinnego i pozbawienia jej praw rodzicielskich. Pod zasłoną miłości do synów, w imię walki o ich lepsze jutro, wewnętrzny spokój i szeroko pojętą normalność, ojciec ucieka się do mniej lub bardziej etycznych zachowań. Manipuluje synami, zmusza ich do kłamstwa przed sądem i oczernienia matki. Wierząc w jego autorytet, z pełną ufnością i wiarą, godzą się na nie. Kiedy bitwa zostaje wygrana, a ojciec przejmuje władzę rodzicielską, by zacząć nowe życie, postanawiają w trójkę opuścić rodzinny dom i udać się do Nowego Meksyku. Początkowo nic nie zapowiada problemów. Chłopcy rozpoczynają szkołę, ojciec zdaje się pracować. Od czasu do czasu pozostawia ich jednak samych sobie, znika zamknięty w czterech ścianach swojego pokoju, a jedyne spojrzenia, jakie rzuca w ich kierunku, są puste i wyjałowione z uczuć. W tej chwili, synowie zostają zmuszeniu skonfrontować się z kolejną dozą zła, z nieopisanym okrucieństwem czającym się za obliczem ojca. Ta krucjata, której stawić muszą czoła, pełna jest cierpienia, niepewności i rozczarowań.

Amerykański pisarz nie przebiera w środkach wyrazu, nie waży słów, kreśli rzeczywistość w sposób ekspresyjny i dosadny. To wymowna i mocna narracja przepełniona bezwzględnymi scenami przemocy, bez kreowania szerszego kontekstu , bez zbytecznych odautorskich analiz. Margiel zostawia czytelnikowi szeroki margines na rozważania i interpretacje. Zostawia odbiorcę sam na sam z szokującym obrazem rodziny w rozsypce, dzieci pozostawionych na pastwę wycofanej i niezainteresowanej niesieniem pomocy matki, w szczególności zaś nieradzącego sobie z rzeczywistością, uzależnionego ojca.

Książka ta przeciążona jest toksycznymi relacjami i zależnościami pomiędzy poszczególnymi bohaterami, a jej akcja koncentruje się w obrębie zagubionych, oszołomionych, osaczonych i przede wszystkim zdradzonych przez dwie najbliższe osoby, dorastających chłopców. Fabuła Naszego chłopaka opiera się na rodzinnym dramacie, który dla głównej pary bohaterów stanowi nieopisane piekło, fizyczne jak i psychiczne. Zabieg ten rodzić może obawy, iż Magariel bazuje na epatowaniu przemocą. To ostatnimi czasy modny zabieg stosowany we współczesnej literaturze – odnaleźć go można w Małym życiu Hanyi Yanagihary czy chociażby w głośniej książce Garbiela Tallenta Moja najdroższa. Ta pisarska maniera może stanowić istotną przeszkodę w odbiorze niniejszej pozycji. Choć w sposób dobitny ukazuje piekło, jakie rozgrywać być może się tuż za ścianą, tak naprawdę odebrać go można w kategoriach niskogatunkowego chwytu marketingowego.

Nasz chłopak jest książką, której lektura będzie nie lada przeżyciem. Wciągająca w swój esencjonalny wir, wstrząsająca, smutna i wyjątkowo frustrująca – opowieść ta jest kwintesencją zła, którego źródło stanowi wyłącznie rodzina. To boli najbardziej.

Tytuł: Nasz chłopak
Autor: Daniel Magariel
Wydawnictwo: Pauza
Rok wydania: 2018
Ilość stron: 143
Przekład: Dobromiła Jankowska