zdrada

Z kłamstwem jej do twarzy – „Czasami kłamię”, Alice Feeney

Przez Dominika Rygiel / 2 listopada 2017

Czy może być coś gorszego od uwięzionego w sparaliżowanym ciele umysłu? Amber doświadcza tego na własnej skórze. Leży w szpitalnym łóżku, zdana na łaskę i niełaskę personelu medycznego, męża oraz siostry. Słyszy ich głosy, czuje... Czytaj więcej
Jaki kraj, taki Bond – „Nie myśl, że znikną”, Marcin Grygier

Przez Dominika Rygiel / 7 września 2017

Walter. Nazywo sie Roman Walter. Teoretycznie, ten pieruński Gorol walczy z prywatnymi demonami. Po śmierci żony Alicji, jego życie prywatne obdarte zostało z barw i głębszego sensu. W praktyce je echt policajem, psym z krwi... Czytaj więcej
Rysa na szkle – „Witraż”, Agnieszka Korzeniewska

Przez Dominika Rygiel / 31 sierpnia 2017

Życie to witraż Ludzkie wzloty, fart i powodzenie są niczym wielobarwne, olśniewające, zjawiskowo połyskujące szybki, które – poprzeplatane ołowianymi, topornymi ramkami, zwanymi inaczej upadkiem, goryczą, rozczarowaniem i smutkiem – wciśnięte zostały w ścisłe, żelazne sztaby... Czytaj więcej
Odciski minionego tańca – „Zapomniany walc”, Anne Enright

Przez Dominika Rygiel / 17 lipca 2017

Bo do tanga trzeba dwojga, mawiają. Parafrazując i patrząc obiektywnie: wystarczy dwojga. On i ona – podrygujący duet, uczestnicy tańca pełnego animuszu, pasji, zażyłości, zrozumienia i bliskości, ale także życiowej improwizacji i nieprzewidywalności. Egzystencjalny taneczny... Czytaj więcej
Koń by się (nie) uśmiał – „Wchodzi koń do baru”, Dawid Grosman

Przez Dominika Rygiel / 10 lipca 2017

Netanja, małe izraelskie miasteczko. Kameralny bar z przyciemnionym światłem. Ciasno ustawione stoliki, dyskretne kelnerki roznoszące ostatnie kufle z piwem, gwarna, rozemocjonowana publiczność. Przyciemniona scena. Atmosfera wyczekiwania. – Dobry wieczór! Dobry wieczór! Wiii-tam wspaniałe miasto Cee-zaa-ręę!!!... Czytaj więcej
Teatr nieprzyzwoitości – „Teatr Sabata”, Philip Roth

Przez Dominika Rygiel / 4 maja 2017

Jestem typowym zodiakalnym skorpionem. Większość cech charakteru przypisywanych temu znakowi, przypada mi w udziale. Jedną z nich jest zamiłowanie do poruszania się w obrębie tajemniczych, niewygodnych i kontrowersyjnych kwestii. W przypadku doboru literatury to najszczersza... Czytaj więcej
Nie wszystko złoto, co się świeci – „Zdobyć to, co tak ulotne”, Beatrice Colin

Przez Dominika Rygiel / 1 marca 2017

Paryż – prawdziwa architektoniczna perełka. Miasto bohemy artystycznej, miasto smaków i kolorów. Wreszcie miasto zakochanych. Nie sposób przejść wobec niego obojętnie. Jeśli romans – to tylko na paryskim bulwarze. Pocałunek? Oczywiście pod Wieżą Eiffla. I... Czytaj więcej