romans

#spójnychaos – „Zapach suszy”, Tomasz Sekielski

Przez Dominika Rygiel / 9 sierpnia 2017

Ulicami Warszawy wstrząsa głośna eksplozja. Wybuch samochodu okazuje się być krwawym w skutkach zamachem terrorystycznym, w którym ginie kilkadziesiąt osób. Brutalny incydent niesie za sobą lawinę pytań i domniemań, w kręgach politycznych wre, a przez... Czytaj więcej
Odciski minionego tańca – „Zapomniany walc”, Anne Enright

Przez Dominika Rygiel / 17 lipca 2017

Bo do tanga trzeba dwojga, mawiają. Parafrazując i patrząc obiektywnie: wystarczy dwojga. On i ona – podrygujący duet, uczestnicy tańca pełnego animuszu, pasji, zażyłości, zrozumienia i bliskości, ale także życiowej improwizacji i nieprzewidywalności. Egzystencjalny taneczny... Czytaj więcej
Więcej niż thriller – „Głośniej niż śnieg”, Stefan Hertmans

Przez Dominika Rygiel / 3 lipca 2017

Czy typowo popularny gatunek literacki, jakim niewątpliwie jest thriller może nieść za sobą coś więcej, aniżeli tylko i wyłącznie chwile niezobowiązującego relaksu? Czy prócz gwarancji odczuwania gęsiej skórki na ciele, ewentualnego (o ile takowe się... Czytaj więcej
Miłość w czasach wojennej zawieruchy – „Dzielnym będzie przebaczone”, Chris Cleave

Przez Dominika Rygiel / 29 czerwca 2017

Kocham literaturę i nienawidzę jej jednocześnie. Niczym mucha do miodu lgnę do książek realistycznych, przesiąkniętych naturalistyczną wizją świata, rwących duszę skrajnymi emocjami. Stronię jednak od wszelkich literackich ckliwości, nie znoszę, gdy ich konstrukcja fabularna opiera... Czytaj więcej
- Między Wenus a Marsem
- Recenzja
MIĘDZY WENUS A MARSEM, Misja #2: „Gargulec”, Andrew Davidson

Przez Dominika Rygiel / 19 czerwca 2017

MIĘDZY WENUS A MARSEM Misja: “Gargulec”, Andrew Davidson Wydany niespełna dekadę temu „Gargulec” to jeden z tych literackich debiutów, dzięki którym nazwisko jego twórcy staje się rozpoznawalne wśród czytelników na całym świecie. Historii „O miłości... Czytaj więcej
Czarna niczym smoła – „Czarna”, Wojciech Kuczok

Przez Dominika Rygiel / 17 czerwca 2017

Czarna. Powietrze w Czarnej jest zawiesiste, gęste i nieprzeniknione. Zwarte od hipokryzji. Klimat w Czarnej jest duszny i parny. W Czarnej się nie rozmawia. W Czarnej się gada, obgaduje, delektuje i żywi plotką. Czarna przydusza,... Czytaj więcej
Śmierć na moczarach – „Niespokojni zmarli”, Simon Beckett

Przez Dominika Rygiel / 1 czerwca 2017

Śmierć, czyli ustanie w ciele oznak życia jest finalną i nieuchronną częścią ludzkiej egzystencji, o której w ferworze codziennych zadań i obowiązków, staramy się nie myśleć. To zjawisko paradoksalne – z jednej strony sieje w... Czytaj więcej