Słowo dla blogera – „Blog. Pisz, kreuj, zarabiaj”, Tomek Tomczyk

Tomek Tomczyk. Znacie to nazwisko? Nie? A Kominek coś Wam mówi? Jason Hunt? Jeśli tak, chylę czoła. Zdaje się, że jesteście bardziej oczytani w sieci, aniżeli ja. A jeśli nie, pocieszę Was. Jeszcze do niedawna też nie wiedziałam. Okazuje się, że to jeden z bardziej wpływowych i najlepiej opłacanych polskich blogerów. Jakkolwiek nie jest, jedno jest pewne – jest jednym z tych, którzy kształtowali blogosferę i przecierali jej szlaki. Co więcej, to osoba, której udało się przebić i zyskać sporą rzeszę odbiorców i niesamowite uznanie reklamodawców. Swoją wiedzą i doświadczeniem postanowił dzielić się z innymi. I takim molom książkowym jak ja rzuca swoje poradniki. A te czyta się niczym dobrą powieść przygodową. Nie wierzycie?

Blog. Pisz, kreuj, zarabiaj składa się z pięciu części. Pierwsza z nich nazwana została słowem Mentalność. Tomczyk skupia się w niej w głównej mierze na osobowości, jaką cechować się powinien wyróżniający się bloger. A tę można scharakteryzować w dwóch słowach – charyzma i napompowane ego. Druga z nich, to Kreacja w social mediach, czyli jak budować swój wizerunek w mediach tradycyjnych i nie tylko. Kolejna część obejmuje zasady współpracy z firmami. W skrócie? Ceń się blogerze, bo ciężko pracujesz. Część czwarta to rozdział odwrotny, współpraca z blogerem z punktu widzenia firmy inwestującej swój czas i pieniądze w taki czy inny Bookiecik. Książkę zamyka rozdział, który większość z nas nazwałaby FAQ. Ale Tomek Tomczyk, to nie każdy z nas i pewnie jakby nadał mu nazwę FAQ, a bloga prowadził tak jak większość z nas (dobra… mówię w swoim imieniu), to nie byłby Kominkiem, a tym bardziej Jasonem Huntem i nie wydałby tej książki. A jednak ją wydał. Co więcej… tytuł ten stał się swoistą biblią blogosfery. Jest to książka rekomendowana, polecana, cytowana, nałogowo kupowana, wałkowana wzdłuż i wszerz. Czy jej sukces tkwi w jej merytorycznej zawartości, czy może jedynie jest wynikiem legendy, jaką owiany jest jej autor, sukcesem blogów, które tworzy i kampanii, w których brał udział? Odpowiedź nie jest jednoznaczna, myślę, że prawda tkwi gdzieś po środku.

Książka zauroczyła mnie jednym, istotnym faktem – sporo w niej praktycznych wskazówek dotyczących prawidłowej reakcji na rzucane przez firmy oferty. Czyli w pigułce o tym co wybierać, jak negocjować, w co się absolutnie nie pakować. Znajdziemy również odpowiedź na pytanie dlaczego warto pracować na swoje nazwisko, dlaczego lepiej nie publikować swoich tekstów na portalach, magazynach i tym podobnych iluzorycznie zwiększających wartość naszej marki miejscach. Jak nie dać sprzedać siebie, jak nie dać się wpuścić w przysłowiowe maliny. To swoisty drogowskaz dla takich zagubionych i raczkujących Bookiecików jak ja. Rady są celne, obrazowe, klarownie objaśnione, najczęściej omawiane na konkretnych przykładach. Wszystko w punkt, ze sporym poczuciem humoru, ale i swego rodzaju arogancją.

I oto przechodzimy do części, która spodobała mi się już mniej. W książce nie zabrakło przechwałek Tomczyka dotyczących tego co i jak robi, czego i jak nie negocjuje, tego jakim dobrym i skrzętnym planistą i blogerem nie jest. Zarabia tyle a tyle (oczywiście w dziesiątkach tysięcy) bo nie daje sobie w kaszę dmuchać. A większość blogosfery to stado baranów, bo odwala czarną robotę za darmo. Ot, całe meritum książki. I świetnie. Prowadzenie bloga na poziomie to ciężka, codzienna praca. A za każdą pracę należy się godne wynagrodzenie. Mnie nasuwa się jednak jedno pytanie: gdzie w tym wszystkim miejsce na pasję i hobby? Czy blog musi być tylko i wyłącznie biznesem, czystą kalkulacją i przeliczaniem kolejnych wpisów na złotówki?

Odnosząc się do pytania powyżej, pomimo sporej dawki przydatnych wskazówek i naprawdę porywającego stylu, poradnik Blog. Pisz, kreuj, zarabiaj  to pozycja dla osób, które już wyrobiły sobie jako taką markę, są w sieci rozpoznawalne, a przed nimi wizja dalekosiężnych, czysto zarobkowych planów. W książce brakuje praktycznych rad dla początkujących. Być może coś więcej w temacie znajdę we wcześniejszej publikacji Tomczyka. Czuję się na tyle zaintrygowana jego osobowością, że z pewnością sięgnę po jego pozostałe książkowe propozycje. I szczerze Wam powiem, że sama się boję, co z tego wyniknie…